Günlerdir bu mor menekşelere bakıp duruyorum.
Senin için toplamıştım diyor ve fotoğrafını çekip gönderiyor bana,
Amerika’ya…
Çok güzeller yine. Yıllar öncesi gibi
Özlemim dorukta, dinmiyor.
Aynaya bakıyorum.
Kendimi seyrediyorum ve soruyorum?
Niye tüketiyorsun kendini bu kadar?
Bu canı yaşatmak senin elinde. Yoksa tükeneceksin.
Zaman herkes gibi senide bir gün söküp alacak.
Hayat bu, her şey bir anda son olabilir.
Zamana ihtiyacım var diyorum kendime.
Ne kadar zaman?
Durmak bilmeyen zaman seni de söküp atarsa?
Yarın geç olursa ya?
Kimse karşı koyamaz zamanın tırpanına.
Eceli beklemekten kurtul diyorum kendime,
Kendine şefkatli davran.
Can sıkanı bağrına basmaktan vazgeç,
Bırak gereksizleri.
Ne istiyorum?
Her ne istiyorsan, kendinde ara.
Tüketip duruyorsun kendini…
Niye bugünden başlamıyorsun?
Gök kubbedeki yıldızlar,
Biraz da kendime yumuşak yürekli olmalıyım artık,
Gençliğimi günden güne gerilerde bıraktım.
Tıpkı her baharda bana verdiğin mor menekşeler gibi.
Salime Kaman
06 Mart 2021 Adana
Bir yanıt yazın